ops

Sonntag, 29. November 2009

Oberflächengrammatik

Notting Hill 2009
Foto:G-Ludovice

Donnerstag, 26. November 2009

seitens der Städte.. PRAHA: Mácha

PRAHA 2009
Foto:G.Ludovice

Karel Hynek Mácha

fue un narrador y poeta checo del Romanticismo, autor del poema «Mayo», («Máj»), el más reconocido de la poesía romántica de esta cultura. A Mácha se le considera el iniciador de la poesía checa moderna.
Nacido en 1810 cerca de la colina de Petřín, en el barrio praguense de Malá Strana, de una familia humilde, Karel Mácha comenzó sus estudios de enseñanza secundaria y es allí donde escribió sus primeros poemas, en los que utilizó el alemán, aunque es significativo que a los diecinueve años cambiara su nombre de nacimiento Ignatz por su equivalente checo Hynek. Más tarde estudió Derecho en la Universidad Carolina de Praga, aunque sus inclinaciones se decantaban por la filosofía y por la amistad con Josef Jungmann, el gran lingüista que redactara un modélico diccionario alemán-checo, y el dramaturgo Josef Kajetán Tyl.

Es en este ambiente favorable en el que comienza a escribir su poesía en checo, idioma al que ya no renunciará. Viajero infatigable, en busca de paisajes románticos, en 1834 viaja a Italia para conocer Venecia y Florencia. Por esta época, en los círculos literarios y teatrales de Josef Tyl, conoce a Marinka Stíchova, para quien escribe en 1833 el poemario «Los nomeolvides de Sázava». Al año siguiente encuentra al que había de ser su amor más pasional, el de Eleonora (Lori, como él la llamó) Somková, a quien dejó encinta cuando ya sus sentimientos hacia ella se habían apagado. Sin embargo, Macha se prometió en matrimonio con ella, concertándose la boda para el 8 de noviembre de 1836, aunque la muerte prematura del poeta impidió que se celebrara.
Karel Macha se trasladó a la ciudad de
Litoměřice, al norte de Bohemia, poco después de haber finalizado sus estudios de Derecho, con la intención de instalarse en esta ciudad con Eleonora Somková y su recién nacido hijo.
Entre sus proyectos truncados estaban la escritura de un tratado de geografía checa basado con la experiencia que le habían proporcionado sus numerosos viajes por el país de los checos. Se desconoce a ciencia cierta el motivo de su muerte. Se ha especulado que pudo ser una pulmonía o el cólera. Lo cierto es que muere en Litoměřice, donde sería enterrado.
En 1910, centenario del nacimiento del poeta se erigió en la colina
Petřín donde nació, una escultura que le representa aspirando el aroma de unas flores.

En abril de 1836, poco antes de morir, el poeta editó con sus propios medios una corta tirada de la obra que le haría ser considerado el poeta romántico checo por antonomasia, «Mayo» (en checo, «Máj»). Sin embargo, en el momento de su publicación, fue recibido con duras críticas, pues lo consideraban escasamente patriótico. Solo a mediados de siglo, sería enarbolado como estandarte de una nueva generación poética cuyo manifiesto se publicaría en una revista titulada Mayo en alusión al poema de Mácha, cuyo retrato aparecía en la portada.
Este poema ha gozado en Chequia de centenares de ediciones y ha sido traducido a numerosas lenguas. Curiosamente, el manuscrito original del poema, que se creyó perdido, reapareció en 1965 en la biblioteca de
Josef Prazák, entre las hojas de un libro de poemas de otro autor checo de la primera mitad del siglo veinte, František Halas.
En "Mayo", ambientada en las cercanías del romántico castillo de Bezdez, se cuenta la historia de un bandolero llamado Vilém, que acaba matando a su rival por el amor de Jarmila, para darse cuenta trágicamente de que este era su padre. Vilém es ajusticiado y Jarmila muere ahogada en un lago próximo al castillo.
Herman Skrivánek musicó «Mayo» en 1836 y por este camino le siguieron otros compositores como Jaroslav Kricka, Josef Bohuslav Foerster y Vítězslav Novák, que compusieron poemas sinfónicos inspirados en esta obra.
Escribió también obras en prosa, como Cuadros de mi vida, un colección de estampas
autobiográficas, y la novela Gitanos.
im:wikipedia

musik auf Städte

seitens der Städte.. LONDON: Godward

LONDON 2009
Foto:G.Ludovice
John William Godward
(9 de agosto de 186113 de dezembro de 1922)

Far Away Thoughts
Nude on the Beach
'The Sweet Siesta of a Summer Day'
Autumn
By The Wayside
The Signal
A Congenial Task
Study Of Campaspe
The Tambourine GirlFoi um pintor inglês do final do período Pré-rafaelita. Foi um protegido de Sir Lawrence Alma-Tadema, mas seu estilo perdeu o gosto do público com a concorrência de pintores como Picasso.
The Answer
Sweet Nothings
Suicidou-se aos 61 anos, e diz-se que em seu bilhete de suicida estava escrito que "o mundo não é grande o suficiente para mim e Picasso".
The Delphic OracleSua já problemática família, que desaprovava sua carreira de artista, com a vergonha que trouxe o suicídio, queimou os seus documentos. Não se tem conhecimento de ter restado alguma fotografia de Godward.

Godward expôs na Royal Academy em 1887. Quando se mudou para a Itália com uma de suas modelos em 1912, a sua família rompeu qualquer tipo de contacto com ele e retirou o seu retrato do álbum da família.
With Violets Wreathed And Robe Of Saffron Hue
Retornou à Inglaterra em 1919, e permaneceu ali até sua morte, em 1922.
Uma de suas pinturas mais conhecidas é Dolce far niente (
1904). Como outras de suas pinturas, esta possui mais de uma versão. Existe uma versão mais antiga (e menos conhecida também) de 1897. Godward foi um pintor neoclássico vitoriano e, consequentemente, um seguidor das teorias de Frederic Leighton.

Entretanto, estilisticamente foi mais ligado a Sir Lawrence Alma-Tadema, com quem dividiu uma predileção pela estrutura clássica.

A Classical Beauty, 1909
A Classical Lady, 1908
A Cool Retreat, 1910
A Fond farewell, 1918
A Grecian Girl, 1908
A Grecian Lovely, c. 1909
A Greek Beauty, 1905
A Lily Pond, 1917
A Melody, 1904
A Pompeian Lady, 1891
A Priestess, 1893 (nude)
A Priestess, 1894
A Red, Red Rose, 1920
A Roman Matron, 1905
A Tryst, 1912
Absence Makes The Heart Grow Fonder, 1912
Amaryllis, 1903
An Italian Girl's Head, 1902
An Offering To Venus, 1912
Ancient Pastimes, 1916
At The Garden Door, 1901
At The Garden Shrine, Pompeii, 1892
At The Gate Of The Temple, 1898
At The Thermae, 1909 (semi nude)
Athenais, 1890
By The Blue Ionian Sea, 1916
By The Wayside, 1912
Campaspe, 1896 (nude)
Chloris, 1901
Classical Beauty, 1892
Contemplation, 1922
Dolce Far Niente, 1897
Dolce Far Niente, 1904
Drusilla, 1906
Far Away Thoughts (landscape format), 1892
Far Away Thoughts (portrait format), 1892
Flabellifera, 1905
Flowers Of Venus, 1890
Girl In Yellow Drapery, 1901
Golden Hours, 1913
Grape Vines (date required)
He Loves Me, He Loves Me Not, 1896
His Birthday Gift, 1889
Ianthe, 1889
Idle Hours, 1901
Idle thoughts, 1898
Idleness, 1900
In Realms Of Fancy, 1911
In The Days Of Sappho, 1904
In The Prime Of The Summer Time, 1915
In The Tepidarium, 1913 (nude)
Innocent Amusement, 1891
Ionian Dancing Girl, 1902
Ismenia, 1908
La Pensierosa, 1913
Le Billet Doux, 1913
Leaning On The Balcony, 1892
Lesbia With Her Sparrow, 1916
Mischief, 1905
Mischief And Repose, 1895
Nerissa, 1906
Noon Day Rest, 1910
Nu Sur La Plage, 1922 (an exception to all other works, this is a 'modern' nude)
On The Balcony, 1898
On The Balcony, 1911
Ophelia (date required)
Reflections, 1893
Reverie, 1910
Reverie, 1912
Sabinella, 1912
Sappho, 1910
Summer Flowers, 1903
Sweet Dreams, 1901
Sweet Sounds (date required)
The Belvedere, 1913
The Betrothed, 1892
The Bouquet, 1899
The Delphic Oracle, 1899
The Favourite, 1901
The Fruit Vendor, 1917
The Jewel Casket, 1900
The Love Letter, 1907
The Mirror, 1899
The Muse Erato At Her Lyre, 1895
The Necklace, 1914
The New Perfume, 1914
The Old, Old Story, 1903
The Peacock Fan, 1912
The Playground, 1892
The Rendezvous, 1903
The Ring, 1898
The Seamstress, 1901
The Signal, 1899
The Tambourine Girl, 1906 (first version - girl facing the viewer)
The Tambourine Girl, 1906 (second version - girl reclining against wall)
The Toilet, 1900
Tigerskin (date required)
Time To Play (date required)
Tranquility, 1914
Tympanistria, 1909
Under The Blossom That Hangs On The Bough, 1917
Venus At The Bath, 1901 (nude)
Venus Binding Her Hair, by 1897 (nude)
Waiting For An Answer, 1889
With Violets Wreathed And Robe Of Saffron Hue, 1892
Yes Or No, 1893
Youth And Time, 1901
This list is not a complete list, but serves to illustrate the extent of Godward's output.
im:wikipedia

Mittwoch, 25. November 2009

Montag, 23. November 2009

seitens der Städte.. PRAHA: Vladimír Boudník

PRAHA 2009
Foto.G.Ludovice

Vladimír Boudník
March 17 , 1924 in Prague - December 5 , 1968 in Prague


was a key personality in Czech post-war art, manifester of an "explosionism" movement. Vladimír Boudník (17 de março, 1924 em Praga - 5 de dezembro, 1968 em Praga) foi uma personalidade fundamental na pós Checa-arte da guerra, manifestador explosionism de um "movimento". He is best known for his active and structural graphic art, but also created mostly unknown, until recently, photographic and monotype works. Ele é mais conhecido pela sua arte gráfica ativa e estrutural, mas também criou a maioria desconhecida, até recentemente, obras fotográficas e monotipia.


During World War II Boudník was sent to forced labor in Germany and this experience resulted in lifelong trauma.
After the war he studied graphics in an art school. For a short time he worked in advertisement, then picked a job in ironworks in Kladno (where he met Bohumil Hrabal ).
Since 1952 Boudník stayed as a worker in ČKD Works , Prague. Environment of the factory served as an inspiration for "active graphics" made of industrial material and waste. In 1968 Boudník committed suicide when experimenting with asphyxiation .

Boudník worked mostly in graphics, and developed a number of innovative printmaking techniques. He was also one on the first Czech artist to begin working with the general public, organizing "happenings" and interacting with psychiatric patients.
His work had a large influence on many contemporary Czech artists, especially Bohumil Hrabal , with whom he shared many years of friendship.
Boudník appears in several novels by Hrabal.
Since 1995, the city of Prague has annually awarded the Vladimír Boudník Award ( Cena Vladimíra Boudníka ) to a living Czech printmaking artist.
At least five volumes of collected works and correspondence of Vladimír Boudník were published, for the first time, during the 1990s.
Něžný Barbar (meaning Gentle Barabarian ), Bohumil Hrabal, Prague: Petlice 1973 (Anti-communist secret publishing house); Exile edition: Index, Koeln, 1981.


Vladimir Boudnik is a key figure in the development of post-war abstract art. Boudnik’s innovatory graphic tehniques, whether active or structural graphics, partial destruction of paper format and structure, or the use of unusual liquids in photographic work, opened a new chapter in the history of art. Likewise his influence on young artists in the late 1950s and early 1960s was enormous.

Boudnik’s life in the light of his work, the phases of his development, his texts, programmes and manifestos, as well as diary entries and selected leters, create the central theme of the present exibition.

im:wikipedia/youtube

musik auf Städte



and then one day..

Sonntag, 22. November 2009

seitens der Städte.. PRAHA: Bohumil Hrabal

PRAHA 2009
Foto:G.Ludovice
Bohumil Hrabal (Czech pronunciation: [ˈboɦumɪl ˈɦrabal])

(March 28, 1914, Brno - February 3, 1997, Prague) was a famous Czech writer.

Born in
Brno-Židenice, Moravia, he lived briefly in Polná, but was raised in the Nymburk brewery as the manager's stepson. Hrabal received a Law degree from Prague's Charles University, and lived in the city from the late 1940s on. He lived at 24 Na Hrázi Street in Prague - Libeň; the house does not exist any more. He worked as a manual laborer alongside Vladimír Boudník in the Kladno ironworks in the 1950s, an experience which inspired the "hyper-realist" texts he was writing at the time.




His two best known novels were Closely Watched Trains (Ostre sledované vlaky) (1965) and I Served the King of England (Obsluhoval jsem anglického krále), both of which were made into movies by the Czech director, Jirí Menzel (1966 and 2006, respectively). In 1965 he bought a cottage in Kersko, which he used to visit till the end of his life, and where he kept cats. He was a great storyteller; his favorite pub was At the Golden Tiger (U zlatého tygra) on Husova Street in Prague, where he met the Czech President Václav Havel, the American President Bill Clinton and the then-US ambassador to the UN Madeleine Albright on January 11, 1994.




Several of his works were not published officially in Czechoslovakia until the end of communism due to the objections of the authorities, including The Little Town Where Time Stood Still (Městečko, kde se zastavil čas) and I Served the King of England.




He died when he fell from a window on the fifth floor of the Bulovka hospital in Prague where he was apparently trying to feed pigeons. It was noted that Hrabal lived on the fifth floor of his apartment building and that suicides by leaping from a fifth-floor window were mentioned in several of his books.[
citation needed] He was buried in his family's crypt in a cemetery in Hradištko.




He wrote in an expressive, highly visual style. He affected the use of obtrusively long sentences; in fact his work, Dancing Lessons for the Advanced in Age (Taneční hodiny pro starší a pokročilé) (1964) consists of a single sentence. Political quandaries and their concomitant moral ambiguities are a recurrent theme. Many of Hrabal's characters are portrayed as "wise fools" - simpletons with occasional inadvertently profound thoughts - who are also given to coarse humour, lewdness, and a determination to survive and enjoy oneself despite harsh circumstances.




Much of impact of Hrabal's writing derives from his juxtaposition of the beauty and cruelty found in everyday life. Excruciatingly vivid depictions of pain human beings casually inflict on animals (as in the scene where families of mice are caught in a paper compactor) symbolize the pervasiveness of cruelty among human beings. The adult human world is revealed as terrifying, and, in the end, perhaps the only sane philosophy is a line delivered in Closely Watched Trains: "You should have stayed home on your arse". His characterizations also can be comic, giving his prose a Baroque/Medieval tinge.
Along with Jaroslav Hašek, Karel Čapek and Milan Kundera — likewise imaginative and amusing satirists — he is considered one of the greatest Czech writers of the 20th century. His works have been translated into 27 languages.




It's interesting how young poets think of death while old fogies think of girls. — Bohumil Hrabal in Dancing Lessons for the Advanced in Age
Bohumil Hrabal embodies as no other the fascinating
Prague. He couples people's humor to baroque imagination. — Milan Kundera.
To spend our days betting on three-legged horses with beautiful names — Bohumil Hrabal
[1]
Closely Watched Trains, translated by Edith Pargeter with a foreword by Josef Škvorecký, Evanston, Ill.: Northwestern University Press, 1995







Cutting It Short; The Little Town Where Time Stood Still, London: Abacus, 1993
Dancing Lessons for the Advanced in Age, New York: Harcourt Brace, 1995
The Death of Mr Baltisberger, Garden City, NY: Doubleday, 1975
Closely Observed Trains: A Film by Jiří Menzel and Bohumil Hrabal, London: Lorrimer Publishing Ltd, 1971
Closely Watched Trains: A Film, New York: Simon and Schuster, 1971
I Served the King of England, translated by Paul Wilson New York: Vintage International, 1990
Too Loud a Solitude, translated by Michael Henry Heim, San Diego: Harcourt Brace Jovanovich, 1990
Total Fears: Letters to Dubenka, translated by James Naughton, Prague: Twisted Spoon Press, 1998
In House Weddings
"Pirouettes on a Postage Stamp." translated by David Short
[
edit] In Czech (first editions)
Ztracená ulička, Nymburk: Hrádek, 1948
Perlička na dne, Prague: CS, 1963.
Pábitelé, Prague: MF, 1964.
Taneční hodiny pro starší a pokročilé, Prague: CS, 1964.
Ostře sledované vlaky, Prague: CS, 1965.
Inzerát na dům, ve kterém už nechci bydlet. Prague: MF, 1965.
Morytáty a legendy, Prague: CS, 1968.
Domácí úkoly, Úvahy a rozhovory. Prague: MF, 1970.
Poupata, Prague: MF, 1970, confiscated and burnt by the Communist regime
Obsluhoval jsem anglického krále, Prague: Petlice, 1971 (secret anti-Communist publishing house)
Něžný barbar, Prague: Petlice, 1973 (secret anti-Communist publishing house); Exile edition: Index, Koeln, 1981.
Postřižiny, Prague: Petlice, 1974 (secret anti-Communist publishing house)
Městečko, kde se zastavil čas, Prague: Petlice, 1974 (secret anti-Communist publishing house); Exile Edition: Comenius, Innsbruck, 1978.
Příliš hlučná samota (
Too Loud a Solitude), Prague: Ceska expedice 1977 (secret anti-Communist publishing house); Exile edition: Index, Koeln, 1980.
Slavnosti sněženek, Prague: CS, 1978.
Krasosmutnění, Prague: CS, 1979.
Harlekýnovy milióny, Prague: CS, 1981.
Kluby poezie, Prague: MF, 1981.
Domácí úkoly z pilnosti, Prague: MF, 1982.
Život bez smokingu, Prague: CS, 1986.
Svatby v domě, Prague: Pražská imaginace, 1986 (secret anti-Communist publishing house); Exile edition:
68 Publishers, Toronto, 1987.
Vita nuova, Prague: Pražská imaginace, 1986 (secret anti-Communist publishing house); Exile edition:
68 Publishers, Toronto, 1987.
Proluky, Prague: Petlice, 1986 (secret anti-Communist publishing house) Exile edition:
68 Publishers, Toronto, 1986.
Kličky na kapesníku, Prague: Pražská imaginace, 1987 (secret anti-Communist publishing house)
Listopadový uragán, Prague: Tvorba, 1990.
Ponorné říčky, Prague: Pražská imaginace, 1991.
Růžový kavalír, Prague: Pražská imaginace, 1991.
Aurora na mělčině, Prague: Pražská imaginace, 1992.
Večerníčky pro Cassia, Prague: Pražská imaginace, 1993.
Atomová mašina značky Perkeo, sc, Prace, 1991
Bambino di Praga; Barvotisky; Krásná Poldi, Praha: Československý spisovatel, 1990
Básnění, Praha: Pražská imaginace, 1991
Bibliografie dodatky rejstříky, Praha: Pražská imaginace, 1997
Buďte tak hodná, vytáhněte rolety: výbor z milostné korespondence, Praha: Triton, 1999
Chcete vidět Zlatou Prahu?: výbor z povídek, Praha: Mladá fronta, 1989
Já si vzpomínám jen a jen na slunečné dny, Nymburk: S Klos, 1998
Complete works edition in 19 volumes was published in the '90s by Pražská imaginace






im:wikipedia/youtube

Samstag, 21. November 2009

British Humor

How to be polite:
HELP
..Excuse me Sir, I am terrible sorry to bother you.. I wonder if you would mind helping me a moment, as lon as it ´s no trouble, of course..

Donnerstag, 19. November 2009

seitens der Städte, LISSABON: Besondere Foto

LISSABON 2007 . Besondere Foto
foto:G.Ludovice 2007

Celebrating .. 19 Novembro 2009

Dienstag, 17. November 2009

musik auf Städte

seitens der Städte, Lissabon, Eugénio de Andrade

LISSABON 09
Foto:G.Ludovice
Eugénio de Andrade

José Fontinhas (nome verdadeiro de Eugénio de Andrade) nasceu a 19 de Janeiro de 1923 em Póvoa de Atalaia, uma pequena aldeia da Beira Baixa situada entre o Fundão e Castelo Branco, filho de uma família de camponeses, ";gente que trabalhava a pedra e a terra". A sua infância é passada com a mãe, que é a figura dominante de toda a sua vida e da sua poesia. O pai, filho de camponeses abastados, pouco esteve presente, dado que o casamento, efectuado mais tarde, durou muito pouco.

Procura a maravilha. Onde um beijo sabe a barcos e bruma. No brilho redondo e jovem dos joelhos. Na noite inclinadade melancolia. Procura. Procura a maravilha.

Entra para a escola da aldeia natal aos 6 anos. Um ano depois, muda-se com a mãe para Castelo Branco. Em 1932, muda-se novamente, agora para Lisboa, cidade onde se fixara seu pai, e onde permanece por um período de 11 anos. Conclui, entretanto, a instrução primária. Prossegue os estudos e, em 1935, afirma-se em si o interesse pela leitura. Passa horas a ler em bibliotecas públicas e começa a escrever poemas.

Em 1938 escreve uma carta e envia três ou quatro poemas a
António Botto, que manifesta interesse em conhecê-lo. Em 1939 publica o seu primeiro poema, "Narciso" e, pouco tempo depois, passa a assinar com outro nome: nasce o poeta Eugénio de Andrade.
Em 1941 faz-se a primeira referência pública à sua poesia na conferência que Joel Serrão, seu amigo, pronunciou na Faculdade de Letras de Lisboa, sobre "A Nova Humanidade da Poesia Nova". Um ano depois, em Novembro, Eugénio lança o seu primeiro livro de poesia: "
Adolescente". Em 1943, o poeta muda-se novamente acompanhado pela sua mãe para Coimbra, onde permanece até ao final do ano de 1946, altura em que se fixa novamente em Lisboa. Entretanto, em 1944, cumpre o Serviço Militar e, após a recruta, é colocado nos Serviços de Sáude de Lisboa mas, visto que morava em Coimbra, trata rapidamente de transitar para lá. Fazem-se, nesse ano ainda, as primeiras traduções de poemas seus para francês e, em 1945, a Livraria Francesa publica o seu livro "Pureza".
Às vezes tu dizias: os teus olhos são peixes verdes!

E eu acreditava.Acreditava,porque ao teu ladotodas as coisas eram possíveis. Mas isso era no tempo dos segredos.Era no tempo em que o teu corpo era um aquário.Era no tempo em que os meus olhoseram os tais peixes verdes.Hoje são apenas os meus olhos.É pouco, mas é verdade:uns olhos como todos os outros.Já gastámos as palavras.Quando agora digo: meu amor...,já não se passa absolutamente nada.E no entanto, antes das palavras gastas,tenho a certezade que todas as coisas estremeciamsó de murmurar o teu nomeno silêncio do meu coração.Não temos já nada para dar.Dentro de tinão há nada que me peça água.O passado é inútil como um trapo.E já te disse: as palavras estão gastas. Adeus.

É com "
As Mãos e os Frutos", em 1948, que Eugénio de Andrade alcança o sucesso. A partir dessa data, inicia-se uma carreira especialmente rica em poesia, mas também com produções nos domínios da prosa, da tradução e da antologia. Eugénio de Andrade ergue-se ao primeiro plano da poesia portuguesa.
Entretanto, em 1947, graças a um amigo, ingressa nos quadros do Ministério da Saúde como inspector-administrativo dos Serviços Médico-Sociais, onde permaneceu até 1983. Em 1950 é tranferido para o
Porto, cidade onde ainda hoje vive.
A 14 de Março de 1956 morre a sua mãe e morre uma parte do poeta: "A minha ligação à infância é, sobretudo, uma ligação à minha mãe e à minha terra, porque, no fundo, vivemos um para o outro".

Hoje roubei todas as rosas dos jardins e cheguei ao pé de ti de mãos vazias.

Em 1977 inicia-se a publicação da "
Obra de Eugénio de Andrade" pela Editora "Limiar". Nasce, em 1991, a Fundação Eugénio de Andrade, que está a reeditar toda a obra do poeta, sendo o último volume o número 26, o livro de poesia "O Sal da Língua" (1995).
Durante os anos que se seguem até hoje, o poeta fez diversas viagens, foi convidado para participar em vários eventos e travou amizades com muitas personalidades da cultura portuguesa e estrangeira, como Joel Serrão, Miguel Torga, Afonso Duarte, Carlos Oliveira, Eduardo Lourenço, Joaquim Namorado, Sophia de Mello Breyner Andresen, Teixeira de Pascoaes, Vitorino Nemésio, Jorge de Sena, Mário Cesariny de Vasconcelos, José Luís Cano, Ángel Crespo, Luís Cernuda, Marguerite Yourcenar, Herberto Helder, Joaquim Manuel Magalhães, João Miguel Fernandes Jorge, Óscar Lopes, e muitos outros...

Sê tu a palavra

1.Sê tu a palavra, branca rosa brava. 2. Só o desejo é matinal. 3.Poupar o coração é permitir à mortecoroar-se de alegria. 4. Morrede ter ousado na água amar o fogo. 5.Beber-te a sede e partir- eu sou de tão longe. 6.Da chama à espada o caminho é solitário. 7.Que me quereis, se me não dais o que é tão meu?

Publicou mais de duas dezenas de livros de poesia. Obras em prosa, antologias, álbuns, livros para crianças e traduções para português de grandes poetas estrangeiros (Lorca, Safo, Char, Reverdy, Ritsos, Borges, etc...) completam até ao presente a sua bibliografia, para além de muitos títulos traduzidos e publicados em 20 línguas e em 20 países: na Alemanha, Itália, Venezuela, China, Espanha, no México, Luxemburgo, em França, nos Estados Unidos da América, ...Eugénio de Andrade é, realmente - a par de Pessoa - o poeta português mais divulgado no mundo. A sua obra tem sido, por outro lado, objecto de estudo e reflexão por parte de escritores e críticos literários quer estrangeiros quer portugueses. Avesso a participar em eventos mundanos, o poeta raramente tem concedido entrevistas.


Devias estar aqui rente aos meus lábios para dividir contigo esta amargurados meus dias partidos um a um - Eu vi a terra limpa no teu rosto, Só no teu rosto e nunca em mais nenhum

Estreou-se em 1940 com a obra Narciso, torna-se mais conhecido em 1942 com o livro de versos Adolescente. A sua consagração acontece em 1948, com a publicação de As mãos e os frutos, que mereceu os aplausos de críticos como Jorge de Sena ou Vitorino Nemésio. A obra poética de Eugénio de Andrade é essencialmente lírica, considerada por José Saramago como uma poesia do corpo a que se chega mediante uma depuração contínua.
Entre as dezenas de obras que publicou encontram-se, na poesia, Os amantes sem dinheiro (1950), As palavras interditas (1951), Escrita da Terra (1974), Matéria Solar (1980), Rente ao dizer (1992), Ofício da paciência (1994), O sal da língua (1995) e Os lugares do lume (1998).
Em
prosa, publicou Os afluentes do silêncio (1968), Rosto precário (1979) e À sombra da memória (1993), além das histórias infantis História da égua branca (1977) e Aquela nuvem e as outras (1986).

Colhe todo o oiro

Colhe todo o oiro do dia na haste mais alta da melancolia

Foi também tradutor de alguma obras, como dos espanhóis Federico García Lorca e Antonio Buero Vallejo, da poetisa grega clássica Safo (Poemas e fragmentos, em 1974), do grego moderno Yannis Ritsos, do francês René Char e do argentino Jorge Luís Borges.
Em Setembro de 2003 a sua obra Os sulcos da sede foi distinguida com o prémio de poesia do Pen Clube Português.

Prémios
Eugénio foi galardoado com inúmeras distinções
[4], entre as quais:
Prémio Pen Clube (1986)
Prémio da Associação Internacional de Críticos Literários (1986)
Prémio D. Dinis (1988)
Prémio Jean Malrieu (França, 1989)
Grande Prémio de Poesia da Associação Portuguesa de Escritores (APE) (1989)
Prémio APCA (Brasil,1991)
Prémio Europeu de Poesia da Comunidade de Varchatz (República da Sérvia, 1996)
Prémio Vida literária da APE (2000)
Prémio Celso Emilio Ferreiro (Espanha, 2001)
Prémio Camões (2001)
Prémio PEN (2001)
Doutoramento "Honoris Causa" (2005).
Em Setembro de 2003 a sua obra "Os sulcos da sede" foi distinguida com o prémio de poesia do Pen Clube.

Poesia
Adolescente, 1942.
[2]
Pureza, 1945.[2]
As Mãos e os Frutos, 1948, 21ª edição, 2000.
Os Amantes sem Dinheiro, 1950, 16ª edição, 2000.
As Palavras Interditas, 1951, 13ª edição, 2002.
Até Amanhã, 1956, 13ª edição, 2002.
Coração do Dia, 1958, 12ª edição, 1994.
Mar de Setembro, 1961, 12ª edição, 1994.
Ostinato Rigore, 1964, 11ª edição, 1997.
Obscuro Domínio, 1971, 8ª edição, 2000.
Véspera de Água, 1973, 6ª edição,
Limiar, 1990.
Escrita da Terra, 1974, 7ª edição, 2002.
Homenagens e outros Epitáfios, 1974, 8ª edição, 1993.
Limiar dos pássaros, 1976, 7ª edição, 1994.
Primeiros Poemas, 1977, 10ª edição, 2000.
[3]
Memória Doutro Rio, 1978, 4ª edição, Limiar, 1985.
Matéria Solar, 1980, 5ª edição, 2000.
O Peso da Sombra, 1982, 3ª edição, Limiar, 1989.
Branco no Branco, 1984, 5ª edição, 19.
Vertentes do Olhar, 1987, 5ª edição, 2003.
O Outro Nome da Terra, 1988, 2ª edição,Limiar, 1989.
Contra a Obscuridade, 1988, 5ª edição, 1993.
Rente ao Dizer, 1992, 4ª edição, 2002.
Ofício de Paciência, 1994, 2ª edição, 2000.
O Sal da Língua, 1995, 4ª edição, Associação Portuguesa de Escritores, 2001.
Pequeno Formato, 1997, 2ª edição, 1997.
Os Lugares do Lume, 1998, 2ª edição, 1998.
Os Sulcos da Sede, 2001, 3ª edição, 2002.

É urgente o amor. É urgente um barco no mar. É urgente destruir certas palavras,ódio, solidão e crueldade, alguns lamentos,muitas espadas. É urgente inventar alegria,multiplicar os beijos, as searas,é urgente descobrir rosas e rios e manhãs claras.Cai o silêncio nos ombros e a luz impura, até doer.É urgente o amor, é urgente permanecer.

Antologias poéticas
Antologia [1945-1961],
Delfos, 1961. Esgotado.
Poemas (1945-1966), 3ª edição, 1971. Esgotado.
Poesia e Prosa (1940-1989), 4ª edição, O Jornal/Limiar, 1990. Esgotado.
Poemas de Eugénio de Andrade, select., est. e notas de
Arnaldo Saraiva, Nova Fronteira, Rio de Janeiro, 1999.
Poesia, 2000. Esgotado.
Prosa
Os Afluentes do Silêncio, 1968, 9ª edição, 1997.
Rosto Precário, 1979, 6ª edição, 1995.
À Sombra da Memória, 1ª edição, 1993.
Antologias
Daqui Houve Nome Portugal, 1968, 4ª edição,
Edições Asa, 2000.
Memórias da Alegria, 1971, 2ª edição,
Campo das Letras, 1996.
Antologia Breve, 1972, 7ª edição, 1999.
A Cidade de Garrett, 1993, 3ª edição, 1997.
[4]
Fernando Pessoa, Poesias Escolhidas, 1995, 6ª edição, Campo das Letras, 2001.
Versos e Alguma Prosa de Luís de Camões, 1972, 5ª edição, Campo das Letras, 1996.
Erros de Passagem, selecção e
prefácio, 1982, 3ª edição, Campo das Letras, 1998.
Antologia Pessoal da Poesia Portuguesa, 1999, 7ª edição, Campo das Letras, 2002.
Sonetos de Luís de Camões,
Assírio & Alvim, 2000.
Poemas Portugueses para a Juventude, Edições Asa, 2002.
Literatura Infantil
História da Égua Branca, 1977, 8ª edição, Campo das Letras, 2002.
Aquela Nuvem e Outras, 1986, 10ª edição, Campo das Letras, 2002.


Passamos pelas coisas sem as ver, gastos, como animais envelhecidos: se alguém chama por nós não respondemos, se alguém nos pede amor não estremecemos, como frutos de sombra sem sabor, vamos caindo ao chão, apodrecidos.

Sonntag, 15. November 2009

Diário gráfico

Diário gráfico, Partes de pessoas..